Spływy kajakowe - Kajaki - rzeka Wieprza

Etap od Trzebielina do Sławna

czas spływu 3 dni

Na szlak można dotrzeć z nurtem rzeki Pokrzywnej – prawego dopływu Wieprzy. Zazwyczaj kajaki woduje się w Trzebielinie, a dokładniej na pobliskim jeziorze.  Za mostem drogowym osady Bąkowo kryje się pod wodą zniszczona, ale możliwa do spłynięcia zastawka, za którą zaczyna się odcinek śródleśny, uciążliwy ze względu na powalone drzewa i konary. Pokrzywna wpływa do Wieprzy na niewielkiej łące ( 98 km ). Od tej chwili trzeba zachować szczególną ostrożność.

Najdalej w górę Wieprzy położonym punktem wodowania jest niski most drogowy koło maleńkiej Broczyny ( 93 km ). Rzeka ma w tym miejscu 10 m szerokości, 30 cm głębokości i niezbyt wysokie, podmokłe brzegi. Z początku trasie towarzyszy młody las liściasty, ale za leśniczówką oczom ukazuje się wspaniały, wyrastający z kobierca wrzosów bór. Drzewa przegradzające koryto kilkakrotnie zmuszają do przeciągnięcia kajaka ponad zatopionymi pniami. Wieprza  zatoczywszy niemal pełny okrąg, skręca na północ, trzymając się blisko lewego, stromego i zarośniętego stoku doliny.

Płynąc dalej ze średnio szybkim nurtem, można odnieść wrażenie, że do wody przybliżają się z obu stron wzgórza i bory. Istotnie, dolina zwęża się , wciąż prowadząc na północ. Minąwszy drewniany mostek w Kawce ( 81 km – gospodarstwo agroturystyczne ) napotyka się kamienistą wysepkę i tutaj zaczynają się przenoski. Pierwsza  czeka kajakarzy przy zaporze w Biesowicach ( 250 m prawym brzegiem), a następnie Kępce ( 78 km ). Trzeba się tutaj zmierzyć z takimi „atrakcjami” jak zapora wodna, stary most z bystrzem oraz zniszczony jaz.

W Kruszkach ( 76 km) zaczyna się jeden z najładniejszych odcinków na szlaku. Nad szeroko rozlanym nurtem pochylają się wysokie drzewa, a ich zanurzone w wodzie konary tworzą namiastkę lasu namorzynowego. Z osłaniających brzegi trzcinowisk wciąż dochodzą krzyki ptaków i tajemniczy chlupot.  Na granicy miasteczka nad Wieprzą przechodzi wysoki betonowy most. Brzeg jest w tym miejscu wysoki i stromy, ale ulice prowadzą wąskie betonowe schodki. Za mostem rzeka nieznacznie się rozszerza, niski drewniany most dla pieszych i odpływa do Kępic.

Kępice ( 73 km )- wylądowawszy przy drewnianym moście, w pobliżu którego jest stacja kolejowa, należy obejść prawym brzegiem osiedle domków, elektrownie, a następnie przy jej betonowym płocie zejść po nieco stromym stoku nad wodę. 200 m poniżej tamy leży wyspa okolona nurtem głównym i starorzeczem, doskonale nadająca się na rozbicie namiotu. Za Kępicami rzeka meandruje, a później płynie długimi, prostymi odcinkami.  Za torowiskiem na prawym brzegu widać pierwsze zabudowania dużej wioski Korzybie ( 66 km ).  Wieprza opływa osadę i koło leśniczówki Lisewo zmienia kierunek, meandrując łąkami na zachód. Na tym odcinku trzeba pilnować głównego nurtu, by nie wpłynąć z liczny ślepych odnóg.

Etap od Sławna do Darłowa

czas spływu 2 dni

Po wpłynięciu do Sławna ( 47 km ) kanał młyński przepływa przez ładnie zagospodarowany park pod kilkoma kładkami dla pieszych, okrąża centrum, przejmuje wody Moszczenicy i omurowanym korytem dochodzi do XIX-wiecznego młyna. Młyn jest nieczynny, ale jego zniszczony, metrowej wysokości  próg nadal uniemożliwia przeprawę. Dalej jest mniejszy park, a lewemu brzegowi kanału towarzyszy aleja spacerowa. Kanał łączy się z rzeką na granicy miasta, po czym znów szeroki na 20 m nurt przepływa pod wysokim mostem drogowym. Na odcinku 50 m przed i za mostem wodę burzą  silne bystrza, trzeba też uważać na rupiecie zalegające dno. Pół godziny później dopływa się do niewielkiego mostu, powyżej którego na lewym brzegu leży bardzo długa ulicówka Sławsko ( 43 km ), zasłonięta przez łozy. Na wysokości wioski Tyn ( 36 km )rozpoczyna się najpiękniejszy odcinek przeprawy, Dolina zwęża się, a rzeka kreśli między wysokimi zalesionymi stokami ósemki, rwące się nieoczekiwanie i przechodzące w starorzecza. Dno doliny jest suche, więc w zakolach można znaleźć dogodne miejsca na biwak. Wysoko na stokach ukazuje się niewielka wioska Mazów ( 27 km ).

Pola rozciągające się nad lewym brzegu zwiastują bliskość mosty drogowego i Starego Krakowa ( 20 km ), w którym warto zwiedzić przygarbiony kościółek gotycki. Dalej trasa przebija się kilometrowym odcinkiem przez uroczyskowy wąwóz – jego strome stoki są niema przedłużeniem wysokich brzegów. Pochyłe drzewa miejscami tworzą nad głową zielone mosty, a zwalone pnie zwężają nurt, tak że trzeba ostrożnie przemykać między ich sterczącymi konarami. Przełom kończy się wraz z lasem i rzeka wypływa na rozległe łąki. Łagodnymi meandrami mija Kowalewice i Zielnowo, z coraz słabszym prądem niosąc w kierunku wieży darłowskiego zamku. Dotarłszy do Darłowa , nurt rozwidla się – najwygodniej wybrać prawą odnogę i zakończyć przeprawę przy moście głównej trasy przejazdowej.